04. Między jednym biciem serca a drugim przyjdzie czas na parę decyzji.

 /Magda/

Weszłam do naszego mieszkania po ostatnich popołudniowych zajęciach w tym roku. Teraz czekała na mnie tylko sesja i obrona pracy licencjackiej. W ostatnich tygodniach na uczelni nie było mi wcale łatwo. Nie dość, że nigdy nie mogłam się skupić, gdy na za oknami letni żar zaczynał już lać się z nieba to moją głowę zaprzątał ktoś jeszcze. Pewnie was nie zdziwię, jeżeli powiem, że moje myśli zamiast wokół spraw żywieniowych biegały wokół pewnego szatyna. Czy tego chciałam czy nie Łukasz pojawiał się w mojej głowie zdecydowanie za często i sama nie wiem, czy to mi się podobało.
-O cześć, jesteś już!- Kasia wyszła z łazienki wystrojona tak jakby wybierała się przynajmniej na przyjęcie do burmistrza. Wcale mnie to nie zdziwiło, stać ją było na każdą modową zachciankę jaką miała. Nie obnosiła się z tym na prawo i lewo a ja czasami miałam okazję założyć coś z tych markowych ciuchów.
-Za to widzę, że ty gdzieś wybywasz- brunetka stanęła teraz przed lustrem w przedpokoju wygładzając niewidzialną zmarszczkę na letniej żółtej sukience.
-Idziemy z Arkiem do Ade. Może poszłabyś z nami?- Arek, to było imię, które pierwszy raz słyszała z ust Wieczorek.
-Z jakim Arkiem? Ostatnio spotkałaś się z Pawłem- nie nadążałam za nią. W jednym tygodniu umawiała się ze studentem architektury, by w drugim spotkać się z jakimś muzykiem.
-Arek jest wolontariuszem u nas w schronisku „Na Paluchu”. Od dawna miałam na niego chrapkę, żebyś ty go zobaczyła jakie on ma boskie czekoladowe oczy, jak jakiś Hiszpan normalnie. Może tym razem coś z tego będzie.
Tak Kasia ciągle szukała tego jedynego, ja w sumie chyba też. Tyle tylko, że nasze metody różniły się diametralnie: ja umawiałam się na randki od wielkiego dzwonu, a ona potrafiła być na kilku w jednym tygodniu.
-To jak mówisz, że może coś z tego będzie to nie będę się wam wpraszać. I tak już muszę się zacząć uczyć. Za tydzień mam egzamin z toksykologii a wiesz jak marnie idzie mi ten przedmiot. W weekend pewnie nie będzie na to czasu. Wezmę się, za to już teraz- wyminęłam ją wchodząc do małego pokoju, który tutaj miałam tylko dla siebie. Jeżeli mówię mały to taki jest naprawdę. Mieściło się tu tylko jednoosobowe łóżko, stolik i dwudrzwiowa szafa. Ja jakoś nie potrzebowałam niczego więcej.
-Łukasz się odezwał?- weszła za mną opierając się o ścianę.
Skąd to pytanie przyszło jej do głowy, nie rozmawiałyśmy ostatnio na temat Kadziewicza między sobą. W sumie to Kaśka już wywróżyła mi z nim związek, sprawdziła nasze horoskopy i inne sprawy, na których ja się nawet nie znałam. Robiła to zawsze, a potem i tak nic nie wychodziło z tym „idealnym” z tym, który miał być jedyny. Daniel też miał być tym na zawsze a skończyło się już dawno to, co było między nami.
-Myślałam, że zadzwonił jak powiedziałaś, że w weekend nie będziesz mieć czasu. Naprawdę fajny z niego gość, ale kompletnie nie w moim typie.
Sama nie wiedziałam czy Kadziewicz był w moim typie. Wolałam nad tym się nie zastanawiać, bo, gdy zaczynałam to robić wszystko widziałam w czarnych barwach. Z resztą jak zawsze. Łukasz był ode mnie znacząco starszy, bo siedem lat, był już dojrzałym mężczyzną a ja co najwyżej podlotkiem odnajdującym tylko czasami w sobie kobietę. Miał córkę, byłą żonę i do tego był znanym sportowcem. To chyba za dużo jak dla mnie szarej zwykłej myszki z Małopolski. Może było, by mi na rękę, gdyby już nigdy się nie odezwał?
-Kasia ja i on to dwa różne światy, nie jesteśmy z tej samej bajki. Co ja bym mu mogła zaoferować?- widzicie już popadłam w pesymizm.
-Wcale nie z takiej innej bajki, a nawet, jeśli to łączy was siatkówka. My same też pochodzimy z różnych światów a trwamy razem już tyle lat- tak Wieczorek nawet w najgorszej sprawie potrafiła znaleźć pozytywy.
-Już mnie tak nie przekonuj- wyciągnęłam notatki z torby tworząc tym samym mały bałagan na łóżku.
-Kiedy ja muszę w ciebie wierzyć i sama też byś uwierzyła, bo jak ty nie będziesz w siebie wierzyć to nikt nie będzie- ona i te jej rady. Może powinna iść na psychologię, a nie na weterynarię?
-To nic nie zmienia, zawsze będzie dzielić nas odległość- wiem, że przesadzam z tym brakiem optymizmu, możecie mnie kopnąć.
-Temu można akurat bardzo łatwo zaradzić. Zdajesz licencjat a na magisterkę idziemy do Rzeszowa- powiedziała bez grama zastanowienia. Chyba musiała na to wpaść wcześniej, bo nie wierzę w tak szybkie oświecenie u niej.
-Chcesz się przenieść do Rzeszowa?- ja to rozumiem , po obronie miałam wolną rękę. Mogłam iść na magisterkę gdziekolwiek, ale Kaśka, ona od razu miała studia magisterskie a teraz w połowie miała tak zwyczajnie zmieniać uczelnie.
-A, co to za problem, nie pamiętasz jak same luźno sobie gadałyśmy, że w Rzeszowie też było, by fajnie. Teraz mamy okazję podjąć decyzję a ty miałabyś jakiś punkt zaczepienia- znów posyłała w moją stronę delikatną aluzję.
-Hola ty już tak nie galopuj w przyszłość. To, że Kadziewicz będzie w rzeszowskim klubie to żaden argument!- czemu to ja ją zawsze musiałam sprowadzać na ziemię?
-Ale pomysł z przenosinami nie jest głupi. Przemyśl to- uściskała mnie i w locie ściągnęła torebkę, która wisiała na wieszaku. Zostawiła mnie z tymi wszystkimi myślami sama. Ja już wiedziałam, że Kaśka podjęła decyzję, a raczej ja miałam ją podjąć za nas dwie. Albo zostaniemy w Krakowie na kolejne dwa lata albo zrobimy nie małą rewolucję przenosząc się do stolicy Podkarpacia. Trzy lata temu obie nie potrafiłyśmy zdecydować i zrobiłyśmy zwyczajnie losowanie. Padło na Kraków, teraz decyzja miała być podjęta prze ze mnie.

***

/Łukasz/

Razem z Igłą wnosiliśmy właśnie ostatni karton na górę. Krzysiek przy tym tak nawijał, że nie nadążałem za jego tokiem myślenia. Najpierw gadał o klubie, potem zachwalał mieszkanie, a na końcu cieszył się, że znów znajdziemy się po jednej stronie siatki. Teraz pomagał urządzić mi moje nowe lokum. Muszę powiedzieć, że zaraz po podpisaniu kontraktu wszystko czekało na mnie gotowe. Klub spisał się na medal, tak jak prosiłem mieszkanie posiadało dwa pokoje i salon połączony z kuchnią a w korytarzu sporą łazienkę. Teraz został nam już do wykończenia pokój Amelki. Wiedziałem, że nie będzie tutaj zbyt częstym gościem, ale w trakcie jej pobytu chciałem, żeby czuła się, jak w domu.
-Idziesz jak burza z tym wszystkim- Krzysiek zaśmiał się stawiając kartonowe pudło, z którego wyciągnął seledynową pufkę i postawił obok niewielkiego stolika.
-Wolę zrobić to teraz. Wiesz przecież, że od 15 lipca Amelia będzie tylko ze mną, nie chcę zajmować się tym, wtedy.
-A mówiłeś jej już o wyjeździe? Pewnie nie może się doczekać.
-Tak mówiłem, nie wiem czy nie powiedziałem o tym za wcześnie, bo ona teraz nie mówi o niczym innym. Kamila nie jest jednak zachwycona- wcale mnie nie dziwiło, że kolejne moje plany względem córki nie przypadły do gusty mojej byłej żonie.
-A mówiłeś, że jedziemy z wami? Co jej nie pasuje w tym, że jedziemy z dziećmi do Disneylandu?- spytał mnie Krzysiek wyraźnie poirytowany, nigdy nie przepadał za Kamą i każdy jej pomysł bardzo go denerwował.
-Nie wiem, wymusiła na mnie to żebym zabrał ze sobą Monikę, tak jakbym sam nie potrafił się zając własnym dzieckiem. Moja siostra wcale nie jest tym zachwycona. Przez to musi przekładać urlop na wcześniejszy termin ,a szef do tego robi jej jakieś wyrzuty. Chodź do kuchni napijemy się piwa.
-Może ja powiem Iwonie, żeby zadzwoniła do Kamili?- Igła usiadł na barowym krześle przy wysokiej ladzie, która oddzielała część kuchenną od salonu. Ja w tym czasie sięgnąłem do lodówki po chłodny napój.
-Kama i tak zdania nie zmieni, nie zawracajcie sobie tym głowy. Już i tak zarezerwowałem hotel i bilety dla całej 6.- To był taki nasz zwyczaj co jakiś czas wyjeżdżaliśmy na wspólne wypady. Teraz postanowiliśmy zafundować naszym dzieciom wypad do krainy bajek. Szkoda, tylko że Dominika była za mała na taki wyjazd i na okres wyjazdu Ignaczakowie podrzucali ją babci.
-Skoro tak mówisz to pasuję, a tak w ogóle to, co robisz w weekend? Może wpadłbyś do nas na grilla, Sebastian, by się ucieszył- zaproponował mi a ja sam nie wiedziałem jakie będę miał plany na te dwa dni.
-Jeszcze nie wiem. Może i bym wpadł, ale to zależy…- zaśmiałem się, Ignaczak od razu zauważył, że coś kręcę.
-Stary coś ściemniasz, już ja znam tę minę. Kombinujesz coś- on również się roześmiał
-Nic nie kombinuje- zrobiłem minę obrażonego, ale ani trochę nie nabrałem na to kumpla.
-Już ja wiem, co się za tym kryje. Kobieta!- stwierdził triumfująco.
-No nie wiem, nie wiem- co mi szkodzi się z nim trochę podroczyć.
-Znam ją? Z resztą głupie pytanie, pewnie, że nie znam- sam sobie odpowiedział, nim zdążyłem nawet mrugnąć.
-Przywieź ją do nas- nalegał. Tak Ignaczak i te jego pomysły.
-Hej chyba się zagalopowałeś! – strofowałem go.- Poznałem ją dopiero niedawno. Z resztą ona pracuje w weekendy i nie jest stąd- nie wiem po co w ogóle mu o tym mówiłem.
-Jak wygląda, ile ma lat, jak nie jest z Rzeszowa to skąd?- Krzysiek na dobre się rozkręcił zadając te wszystkie pytania. Wiedziałem, że tak będzie. On nie potrafił, inaczej się zachowywać.
-Panu już dziękujemy. Żona na ciebie czeka z kolacją- dałem mu do zrozumienia, że nie więcej mu nie powiem.
-Ty tak na poważnie? Nawet nie zdążyłem dopić piwa- zapytał mnie z niedowierzaniem jeszcze przy drzwiach.
-Jak najbardziej. Cześć!- zatrzasnąłem mu drzwi przed nosem, gdy tylko go za nie wypchnąłem.
-Ale Kadziewicz!- usłyszałem jeszcze na koniec. Wiedziałem, że Krzysiek nie będzie miał mi tego za złe. Znał mnie i wiedział, że nie jestem wylewny, jeżeli chodzi o moje stosunki z kobietami i szanował to gdy nie chciałem o tym rozmawiać. Ja sam, jak już zacząłem temat planów na weekend postanowiłem kontynuować. Sięgnąłem po telefon odnajdując numer Magdy. Z ostatniej rozmowy między nami wiedziałem, że ma teraz gorący okres w życiu, ale może skusi się na kilka godziny w moim skromnym towarzystwie. Nie ukrywajmy ta dziewczyna fascynowała mnie. Była inna od tych wszystkich kobiet, z którymi się spotykałem w ostatnim czasie. Na pewno była z nich najmłodsza. Czy to mi przeszkadzało jeszcze tego nie wiedziałem, na razie nie odczuwałem tej różnicy wieku zbyt dotkliwie. Blondynka miała z tego co sobie obliczyłem sam  22 lata, 8 lat różnicy to nawet dla mnie Kadziewicza sporo. Coś mnie jednak do niej ciągnęło, pociągało mnie. Sam trzymałem dystans, czułem, że moje zbyt swobodne zachowanie względem niej może być odebrane nie tak jak chciałem. Magda nie była pustą laską, która spijała każde moje słowo z ust. Ona wiedziała, o co toczy się gra i sama trzymała się na pewną odległość. Zupełnie tak samo, jak ja. Po kilku sygnałach usłyszałem jej wesoły głos w słuchawce i zapytałem co robi w sobotę.

***

/Grzesiek/

Powrót do Polski ciągnął się niemiłosiernie. Zawsze te długie podróże mnie denerwowały, wykończały psychicznie, teraz było, inaczej. Wcale nie chciałem wracać do kraju. Wiedziałem, że czeka tam na mnie masa niedokończonych spraw. Priorytetem było załatwienie wszystkiego w Jastrzębiu. Spędziłem w tym klubie najlepsze lata, przynajmniej tak mi się zdawało do tej pory, ale już nie teraz. Moje dawne mieszkanie, osiedlowy sklepik, wąskie uliczki, pobliski park w Żorach wszystko kojarzyło mi się z nią, dziewczyną którą kochałem, a która oszukiwała mnie przez ostatnie 6 miesięcy naszego związku. Natalia w tym właśnie czasie prowadziła podwójne życie. Gdy wyjeżdżałem na mecze ona szła do innego, gdy wracałem udawała, że wszystko jest w porządku. Nigdy w jej brązowych tęczówkach nie doszukałem się fałszu, kłamstwa. Maskowała się idealnie albo ja byłem tak ślepy niczego nie zauważając. Natalia miała przynajmniej trochę przyzwoitości, że wreszcie wyznała mi co się dzieje. Niestety ani trochę mi to nie pomogło, zaufałem, byłem pewny jej uczuć a tak brutalnie zostałem sprowadzony na ziemię. Kochałem w swoim życiu tylko dwa razy i zawsze miałem tego pecha, że uczucia ulokowałem w niewłaściwych kobietach. A może to ze mną było coś nie tak? Byłem i jestem wrażliwym facetem zawsze to jednak nadrabiałem poczuciem humoru, nie wiem może one oczekiwały ode mnie większej męskości, zdecydowania. Ja nie potrafiłem, im tego zaoferować. To właśnie głównie przez rozpad mojego związku z Natalią postanowiłem zmienić otoczenie. Mimo, że miałem ważny kontrakt w Jastrzębskim Węglu. Doszedłem do porozumienia z prezesem Grodeckim i rozwiązaliśmy go na dobrych warunkach. Mogłem wybrać, gdzie chcę zagrać. Do wyboru miałem Warszawę bądź Rzeszów. Wybrałem miasto z Podkarpacia. Zastanawiacie się pewnie czemu zamiast stolicy wybrałem pozostanie na południu Polski. Wcale nie chodziło o pieniądze, a o to, że Rzeszów jest zdecydowanie dalej od mojej rodzinnej Ostrołęki, a to uniemożliwia mojej rodzicielce zbyt częste naloty na mieszkanie. Moja mama jest nadopiekuńcza, ciągle martwi się o swojego synka i pragnie dla niego jak najlepiej. Wiadomo jak każda matka, ale moja ma jakiś wyjątkowy dar wiszenia mi nad głową.
-Gregor zapnij pasy lądujemy zaraz- usłyszałem jakby przez mgłę.
-Co?!- spojrzałem na Patryka, który siedział obok mnie, a przez cały lot z Paryża nawet się do niego nie odezwałem. Chyba się nie obrazi, za to na mnie.
-Pasy zapnij- powtórzył.- Grzesiek ja się nie chcę wtrącać, ale przestań już o niej myśleć, to ci nie służy. Czasu i tak nie cofniesz. Wiem, że teraz rozpamiętujesz wszystko, co było, ale nie masz najmniejszego sensu tego robić. Trzeba iść do przodu- Patryk znów się powtarzał. Tę samą śpiewkę słyszałem już od ponad miesiąca i miałem jej już serdecznie dość. Może kiedyś zrozumie moje zachowanie, kiedy zakocha się na zabój. Z drugiej strony nie życzę mu, by został potraktowany tak jak ja.
-Prosimy zapiąć pasy, za chwilę będziemy przygotowywać się do lądowania na Okęciu- powtórzyła jeszcze raz stewardessa. Dopiero teraz wykonałem jej polecenie montując ze sobą dwa srebrne zatrzaski.

***

 /Karolina/

Polska mnie zaskoczyła od pierwszej chwili, gdy tylko postawiłam stopę na ojczystej zmieni. Przede wszystkim czas tutaj płynął, inaczej. Miałam wrażenie, że ludzie się nie spieszą, nie gonią nie wiadomo za czym. Chłonęłam wszystko garściami i ciągle było mi mało. Po przylocie do Warszawy czekała na mnie przesiadka na mniejszy samolot i lot do Rzeszowa. Sam Rzeszów również mnie zaskoczył, starałam przed przylotem dowiedzieć się o tym mieście jak najwięcej. Czas jaki spędziłam w kawiarence internetowej na lotnisku w Stanach nie dał mi nawet namiastki tego co zastałam na miejscu. Na poznanie miasta miałam teraz nieograniczoną ilość czasu, nie musiałam się z niczym spieszyć. Pierw czekała mnie wizyta w kancelarii adwokackiej, gdzie musiałam potwierdzić swoją tożsamość a później zostały mi wręczone klucze do mojego nowego domu. Samo mieszkanie znajdowało się na 4 piętrze wysokiego bloku, było bardzo przestronne urządzone raczej w starym stylu, gdzie ciągle było pełno bibelotów należących do babci. Powoli się tutaj już zadomowiłam właśnie mijał drugi tydzień od przylotu do Polski. Wchodziłam właśnie po schodach na swoje piętro, gdy z naprzeciwka uchyliły się drzwi. Dobrze wiedziałam kogo za nimi ujrzę, była to Grażyna kobieta, która w ostatnim czasie pomagała bardzo babci Ludwice.
-O Karolinko jak dobrze, że już jesteś- przywitała się serdecznie- Zaglądałam do ciebie wcześniej, ale cię nie zastałam. Rozmawiałam z Wojtkiem chętnie pomoże przy remoncie w trakcie urlopu- kobieta mówiła powoli co bardzo pomagało mi w zrozumieniu języka i sensu słów. Wiedziałam, że mam z tym jeszcze spore problemy, ale z dnia na dzień było lepiej.
-Może wejdziesz na herbatę, to wszystko mi opowiesz- zaproponowałam i już wiedziałam, że się zgodzi. Grażyna Kruk była bardzo gadatliwą osobą szukającą towarzystwa. Jej mąż pracował w delegacjach i często nie było go w domu a córka studiowała w Warszawie. Kobiecie brakowało kompanów do rozmów.
-Świetnie się składa, mam chwilę- odwróciłam się, by otworzyć drzwi, a ona w tym czasie zamknęła swoje.
-Widzę, że już się zadomowiłaś- spojrzała na kuchnię, gdzie było już widać trochę moją rękę. Na razie były to jednak tylko niewielkie drobiazgi, które kupiłam na pobliskim targu.- Wybrałaś już pokój? –zapytała. Ostatnio sama jej zdradziłam, że nie wiem dokładnie, w którym pomieszczeniu będę miała swoją sypialnie. Mieszkanie składało się z trzech pokoi, kuchni i łazienki. Mogłam, więc przebierać do woli.
-Tak, wybrałam ten, który wychodzi na zachód. Tamte dwa są od wschodu, a ja nie jestem rannym ptaszkiem i nie lubię, gdy słońce z samego rana świeci mi w oczy. Wiem, że widok z tego zachodniego nie jest powalający w porównaniu z tamtymi, ale wybrałam wygodę- wyjaśniłam jej skrupulatnie a tak z uśmiechem skinęła głową.
Pozostałe dwa pokoje miały naprawdę wspaniały widok, wychodziły na rzekę i sporą część miasta, a zaraz przy rzece stał jakiś pokaźnych rozmiarów budynek.
-Może i tak będzie lepiej. Czasami z Podpromia bardzo hałasują- stwierdziła Kruk w odpowiedzi.
-Z Podpr…-miałam trudności z wymówieniem tej nazwy.
-Podpromie to ta hala co tutaj stoi. Nasi siatkarze tam grają. Zadomowisz się to sama zobaczysz, ale hałas czasami jest okropny.
W trakcie jej wypowiadanych słów wstawiłam wodę i wyciągnęłam dwie filiżanki. Nie lubiłam w kuchni przebywać w rozpuszczonych włosach, zawsze później znajdywałam jakieś pojedyncze nie tam, gdzie trzeba. Bałam się jednak, że, gdy zwiąże je w kucyk kobieta od razu się zorientuje we wszystkim
-To jakiś klub studencki?- Z siatkówką miałam niewiele do czynienia, tyle tylko co w szkole na zajęciach. Pamiętałam jednak, że u nas były jakieś rozgrywki między uniwersytetami.
-Oj Karolinko nie, u nas to profesjonalnie, tak jak u was no ta, no wiesz NBA. Nasz klub jest jednym z najlepszych w kraju a i reprezentacje mamy dobrą- wyczułam, że Grażyna jest chyba kibicem tego klubu i lubi ten sport.- Ale ja przyszłam w innej sprawie do ciebie, a nawet w dwóch.
Milczałam wiedziałam, że jak Grażyna się rozgada to lepiej jej nie przerywać a rozmowy z nią były idealną lekcją polskiego.
-Wojtek powiedział, że pomoże ci w tym odświeżeniu mieszkanie to nie będą duże koszty. Wiem, że nie masz za dużo pieniędzy, dopóki nie przyjdzie ten przelew od rodziców.
Nie powiedziałam jej że żadnych przelewów nie będzie. Miałam przy sobie niecałe 5 tysięcy złotych, które zostały na koncie babci. Wiedziałam, że nie jest to zbyt duża kwota i na długo nie wystarczy. Remont i utrzymanie takiego mieszkania będzie kosztować.
-Bardzo dziękuję ci za pomoc. Stwierdziłam, że zrobimy tylko ten jeden pokój, w którym będę spała, kuchnie i może coś w łazience- wolałam nie nadwyrężać budżetu jeszcze na dwa kolejne pokoje.
-I ja właśnie w tej sprawie. Nie wiem czy będziesz chciała, ale zawsze te dwa pokoje można komuś wynająć. Może studentom. Moja Ala w Warszawie tak mieszka- pomysł kobiety spodobał mi się można było spróbować. Przecież zamieszkanie z kimś kogo początkowo się nie zna nie jest takie złe. Przez te 3 lata przebywałam ze sporą grupą z początku obcych dla mnie ludzi, a potem byli oni ważniejsi od własnej rodziny.
-Pomyślę nad tym, dziwne, że sama na to nie wpadłam- zaśmiałam się.
-A tutaj masz jeszcze słońce telefon. Kiedy przechodziłam rano widziałam ogłoszenie na jednym studiu fotograficznym. Zauważyłam, że ciągle latasz gdzieś z aparatem po okolicy. Może się nadasz.- Grażyna była aniołem, nie znała mnie prawie wcale a tak bardzo mi pomagała.
-Jesteś dla mnie taka dobra- przytuliłam ją, nim woda zaczęła wrzeć w czajniku.
-Wiem, że jest ci ciężko, jesteś tutaj zupełnie sama. Trzeba dużej odwagi, by przyjechać samemu do tak naprawdę obcego sobie kraju. A teraz chodźmy, zobaczymy co trzeba będzie odświeżyć w trakcie tego remontu. Twój wykończymy, a tamte dwa zostawimy tak jak są, może nowi lokatorzy coś sami z nimi zrobią- zabrałyśmy filiżanki ruszając w stronę pomieszczenia. Los był dla mnie bardzo łaskawy, sprowadzając mi do pomocy tak dobrą kobietę. Wiedziałam, że mogę jej zaufać, miałam nadzieję, że gdy dowie się całej prawdy również przy mnie zostanie.

  

Jestem mistrzynią w ślamazarnym toczeniu się akcji. Pewnie nie wszystkim się to podoba, ale ja jestem zwolenniczką pisania bardziej realnie, a nie w jeden dzień pierwsze spotkanie w następny randka a ślub po miesiącu. Dlatego katuje was takimi opisami. Wybaczcie.

Mój humor w ostatnich dniach nie jest najlepszy, ale z racji tego, że mam wolny weekend od uczelni a rozdział napisałam już jakiś czas temu oddaje mam go już dziś.

A teraz jak wszystkie wiecie Kadziu do nas wrócił. Dla mnie jest to wiadomość nie dnia, tygodnia czy miesiąca. Dla mnie to wiadomość ROKU :)